Życie na czekanie

Sesja to jest dziwny czas. Najpierw czujesz, że się zbliża. Nie lubisz tego uczucia, bo wiesz, że czekają cię nieprzyjemne chwile. Ale odsuwasz od siebie te myśli i próbujesz się  cieszyć chwilą, ostatecznie, nieuchronne jeszcze przecież nie nadeszło.

Czas oczekiwania na sesję zwykle kończy się szybciej niż się zaczyna. Pyk i już jesteś w stanie właściwym, niezawieszonym. I teraz to już w zasadzie wszystko toczy się szybko i płynnie. Jak to ktoś kiedyś mądrze zaśpiewał : najtrudniejszy pierwszy krok. Nie zdążysz mrugnąć po pierwszym egzaminie,  a nadchodzi koniec. Tak jak mój dzisiaj.

Najbardziej w sesji nie lubię czekania. Na egzamin i na wyniki. Nie wiem, którego nie lubię bardziej. Trudno wybrać. Gdy już napiszę egzamin albo zobaczę wyniki, to dopiero wtedy czuję, jaki ciężar ze mnie spada. I kocham ten stan. Kiedy oczy same się zamykają, w duszy gra ulubiona piosenka i nie czujesz zupełnie żadnej części swojego ciała.

Należy mi się teraz błogie leniuchowanie. Ja i łóżko, lody waniliowe i serial. Albo film. Bo na książki na razie patrzeć nie mogę (xD).

„Po sesji zrobię wszystko!”

A zacznę od tego posta :)

Udanych wakacji, kochani!

wolna jak ptak ♥