Urodziny

Chyba się starzeję. Do niedawna urodziny były okazją do radości; przychodziły koleżanki, przyjeżdżała rodzinka, mama piekła torta, dostawałam prezent i cieszyłam się, że jestem starsza, że zaraz będę dorosła, zadecyduję w końcu o sobie, wygram w totka, pójdę na studia i w ogóle wszystko będzie zależało ode mnie. Jak się domyślacie, ta mydlana bańka dorosłości pękła zdecydowanie za szybko. Po 18-stce to już właściwie nie miałam złudzeń, będzie tylko gorzej xD.

Każdy ma w życiu taki okres, kiedy pędzi ku dorosłości. Bo to życie wydaje się takie wspaniałe; praca, żadne inne  „musisz” i „powinnaś” tylko Twoje własne, przyjaciele, imprezy, legalny alkohol, rodzice nie marudzą, żadnej godziny policyjnej, prawko .. Uwaga! Prawdziwość tego zdania kończy się mniej więcej w momencie wyrażenia „wydaje się”. Tak naprawdę czas pędzi na łeb na szyję a Ty tracisz resztki kontroli nad rzeczywistością. Bo życie to nie półka z książkami, nie da się go zorganizować i poukładać. Za rogiem już czeka kolejna niespodzianka.

Od jakiegoś czasu urodziny, czy właściwie nawet dni im towarzyszące, poprzedzające, zbliżające, wprawiają mnie w nostalgiczny nastrój. Przyglądam się życiu i wspominam, analizuję, podsumowuję, oceniam. Nie jak krytyk, nie jak klakier. Właściwie jak widz przed jedynym w swoim rodzaju filmem; filmem pod tytułem „moje życie”.

Co zobaczyłam dzisiaj?

Dwudziestolatka zakochana w Hiszpanii, 160 centymetrów w trampkach, zielonooka (chyba) blondynka (nie mam pojęcia jakiego koloru są moje włosy, wybaczcie, one żyją swoim życiem i nie często pytają mnie o zdanie).

Studentka psychologii na poznańskim UAMie, wierny kibic siatkarski od 11 już lat (black&yellow family), starsza siostra najlepszego brata na świecie i o 3 miesiące młodsza (kiedyś to było takie ważne, pamiętasz? hahaha) kuzynko-siostra N. 

Prawdziwą przyjaźń znalazłam w Internecie, na drugim końcu Polski, nad morzem, za co do końca życia będę wdzięczna, bo jak to pięknie mówił Mały Książę, przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela. A zwłaszcza takiego przyjaciela, przyjaciela przez duże P, prawdziwej i najlepszej bratniej duszy. Obok mnie niezmiennie od pięciu lat moja przyszywana siostra bliźniaczka; pierwsza osoba jaką poznałam w gimnazjum, przyjaciółka od serducha. Ponad to dziewczyny, bez których życia sobie nie wyobrażam; A., z którą znamy się od podstawówki i na którą zawsze mogę liczyć, M., z którą piwo smakuje bardziej, A., która jest mi w Poznaniu jak siostra, A&M, mój psycho duet, który co tu gadać, kocham.  Łącznie szczęśliwa ósemka. Moja ósemka. Grono skromne, bo fejmem nigdy nie byłam i chyba już nie zostanę. "U mnie z ludźmi jak z rapem, nie ilość, tylko jakość".

Chodzę z głową w chmurach, bo nie boję się marzyć. Wyobraźnię mam całkiem bujną i pomysłową jak moja dobra koleżanka z dzieciństwa rudowłosa Ania Shirley. Czas wolny spędzam na rolkach, czytam miliony książek i słucham muzyki. Z filmami jestem zawsze w plecy, nie ogarniam trendów w Internetach, na fejsa wchodzę raz na ruski rok i czasami nawet na messengerze ciężko mnie złapać. Nic na to nie poradzę, ja z epoki pisania esemesów ;)

Życie nauczyło mnie, że ludzie pojawiają się i znikają. Są jak sinusoidy; falowanie i spadanie. Jedni przychodzą na chwilę, inni zostają na dłużej, ale każdy z nich coś we mnie zostawia. I tak oto jestem zbieraniną ludzi, których po drodze spotkałam, którzy może nawet nieświadomie, czegoś mnie nauczyli.

Czy czegoś żałuję? Tak, ale wiem, że żadne cofanie czasu ani inne wehikuły nie sprawiłyby, żebym coś w przeszłości zmieniła. Obecna ja, widz i recenzent wie, że bez teraźniejszej wiedzy na nic podróże w czasie. Akceptuję to w pełni, bo stąd płynie nauka. I uczę się czerpać z niej garściami, bo życie (mam nadzieję) przede mną.

Czego sobie życzę? Mam obok siebie fantastycznych ludzi, cudownych rodziców (najlepsi przyjaciele i kibice na świecie ♥), mam pasję, czekoladę i hektolitry herbaty do wypicia, mam plany i studia, które uwielbiam. W zasadzie niczego mi nie brakuje. Życzcie mi więc radości. Bo choć była priorytetem na ten rok, miała mi oświetlać drogi i być ostoją, to jakoś to, moi drodzy, nie wyszło. Zatem radości. Tylko jej mi brakuje. Sto lat!

 20 lat minęło jak jeden dzień

ja mam 20 lat, Ty masz 20 lat, przed nami siódme niebo